Jednowymiarowe kody kreskowe, takie jak EAN/UPC czy GS1 DataBar, nadal pozostają w użyciu. Będą funkcjonować równolegle z kodami 2D tak długo, jak długo rynek będzie tego wymagał. Jeśli nie pojawi się potrzeba umieszczania w kodzie dodatkowych danych poza Globalnym Numerem Jednostki Handlowej (GTIN) – np. numeru partii czy daty ważności – ani konieczność budowania większego zaangażowania konsumentów poprzez odsyłanie do treści online, tradycyjny kod 1D (EAN/UPC) będzie nadal stosowany.

Podstawowe wymaganie pozostaje niezmienne: GTIN musi być umieszczony na każdym opakowaniu przeznaczonym do skanowania w punkcie sprzedaży detalicznej (POS) lub przez klienta.

Dwuwymiarowe kody GS1 DataMatrix, DataMatrix oraz Kod QR są zatwierdzone w Systemie GS1 do określonych zastosowań, jednak obecnie nie mogą być stosowane w otwartym łańcuchu dostaw w punktach sprzedaży detalicznej (POS). Oznacza to, że w przypadku umieszczenia kodu 2D na produkcie detalicznym skanowanym w POS, konieczne jest równoczesne użycie kodu jednowymiarowego do czasu zakończenia okresu przejściowego.

Każdy z wymienionych kodów 2D może zawierać Identyfikatory Zastosowania GS1, takie jak GTIN, numer partii czy data ważności. Różni je jednak sposób kodowania informacji.

• GS1 DataMatrix korzysta ze składni ciągu elementów GS1, stosowanej także w innych kodach GS1 (np. GS1-128). Ten format jest szeroko używany w łańcuchach dostaw – m.in. w ochronie zdrowia, logistyce czy w przypadku świeżej żywności – gdy potrzebne są dodatkowe informacje. Nie ułatwia on jednak bezpośredniego połączenia z zasobami internetowymi.

• Kod QR i DataMatrix mogą korzystać ze składni URI GS1 Digital Link, dzięki czemu oprócz tradycyjnych zastosowań w łańcuchu dostaw pozwalają także na łączenie z treściami online. Tekst widoczny pod tymi kodami ma formę adresu internetowego, co ułatwia konsumentom korzystanie z danych.

Obecnie Kod QR jest preferowanym rozwiązaniem do angażowania konsumentów – większość smartfonów potrafi automatycznie go odczytać i przekierować do strony internetowej. DataMatrix również umożliwia takie połączenie, jednak nie wszystkie urządzenia mobilne obsługują go w pełni. Jego atutem jest natomiast mniejszy rozmiar w porównaniu do Kodu QR.

W najbliższych latach kody 2D będą stopniowo wchodzić do handlu detalicznego, ale tradycyjne kody kreskowe 1D (np. EAN/UPC) pozostaną w użyciu w okresie przejściowym. Dzieje się tak dlatego, że wiele sklepów wciąż korzysta ze starszych skanerów liniowych, które nie potrafią odczytać kodów 2D.

Nowoczesne skanery optyczne stają się coraz bardziej powszechne, jednak aby w pełni wykorzystać ich możliwości, potrzebne są też aktualizacje systemów kasowych (POS). Branża wyznaczyła cel, by do końca 2027 roku wszystkie skanery w sklepach na całym świecie obsługiwały kody 2D.

Do tego czasu producenci będą mogli swobodnie wybierać – pozostać przy kodach 1D albo umieszczać na produktach kody 2D, które w przyszłości umożliwią jeszcze więcej funkcji i wygodniejsze korzystanie z danych.

Pierwsze wyniki pilotaży i wdrożeń kodów 2D w handlu detalicznym pokazują, że ich skanowanie jest równie szybkie, efektywne i intuicyjne jak w przypadku tradycyjnych kodów 1D, takich jak EAN/UPC. Aby potwierdzić te obserwacje, w ramach Globalnego Programu 2D prowadzone są szeroko zakrojone testy, których celem jest odpowiedź na kluczowe pytania stawiane przez międzynarodową społeczność, m.in.:

• Jak szybko i dokładnie można skanować różne typy kodów kreskowych?

• W jaki sposób rodzaj i ilość zakodowanych danych wpływa na tempo i precyzję odczytu?

• Jak systemy skanujące radzą sobie z interpretacją informacji, gdy na opakowaniu znajdują się zarówno kody 1D (np. EAN/UPC), jak i 2D (np. QR Code)?

• Jakie rozmieszczenie kodów na opakowaniu zapewnia najlepsze wyniki skanowania?

• W jakim stopniu liczba kodów, które system musi wyszukać, wpływa na ogólną wydajność procesu?